13.3.10

Οι ταινίες της εβδομάδας 12-03-2010

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ-DESERT FLOWER

H ταινία είναι βασισμένη στη ζωή της Γουόρις Ντίρι , που είναι και η συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου.Γεννημένη το 1965 στην έρημο της Σομαλίας, η 5χρονη τότε Γουόρις υπέστη την απάνθρωπη διαδικασία του ακρωτηριασμού των γεννητικών της οργάνων. Η πραγματική Γουόρις , όπως και στην ταινία , μη θέλοντας να παντρευτεί έναν ηλικιωμένο , τόσκασε και κατέληξε στο Λονδίνο , όπου την ανακάλυψε ο διάσημος φωτογράφος Τέρενς Ντόνοβαν και άρχισε να εργάζεται ως μοντέλο. Έτσι το κοριτσάκι απο την έρημο της Σομαλίας κατέκτησε τις πιό λαμπερές πασαρέλες του κόσμου και η ζωή της άλλαξε άρδην αλλά δεν ξέχασε...

Και στην ταινία , σε σκηνοθεσία της Σέρι Χόρμαν με τους Λία Κεμπέντε, Σάλι Χόκινς, Κρεγκ Πάρκινσον, Τίμοθι Σπολ, Σοράγια Ομάρ-Σέγκο , η 12χρονη Γουόρις ζει σ' ένα χωριό νομάδων στην έρημο της Σομαλίας.Όταν αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας της έχει αποφασίσει να την παντρέψει με έναν γέρο βοσκό, το σκαει από τους δικούς της και πηγαίνει στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου να βρει τη γιαγιά της. Εκείνη όμως, ντροπιασμένη από την συμπεριφορά της εγγονής της, δεν την κρατά κοντά της αλλά τη στέλνει στο Λονδίνο, να δουλέψει ως καθαρίστρια εσώκλειστη στην πρεσβεία της Σομαλίας κοντά σε κάποιους συγγενείς.

Η νεαρή Γουόρις ζει σαν αιχμάλωτη στην πρεσβεία μέχρι την ημέρα που ξεσπά εμφύλιος στην πατρίδα της και όλοι οι αξιωματούχοι τρέπονται σε φυγή. Ξαφνικά βρίσκεται να περιφέρεται μόνη, με μια βαλίτσα με τα ελάχιστα υπάρχοντά της στο χέρι, για πρώτη φορά στους δρόμους του Λονδίνου. Με τη βοήθεια της Μέριλιν, μιας κοπέλας με την οποία γνωρίστηκε τυχαία και η οποία την πήρε να μείνει μαζί της, βρίσκει δουλειά σε ένα εστιατόριο. Σύντομα η τύχη θα της χαμογελάσει όταν τραβά την προσοχή του διάσημου φωτογράφου Τέρι Ντόναλντσον και από εκείνη τη στιγμή η ζωή της θα αλλάξει για πάντα...

Στην πραγματική ζωή η Γουόρις, μετά την επιτυχία της στις πασαρέλες , με συνεντεύξεις της είχε αφηγηθεί τη ζωή της και τα όσα υπέστη ευαισθητοποιώντας την κοινή γνώμη ενώ η ίδια έγινε ειδική πρέσβειρα του ΟΗΕ για να βοηθήσει τις συμπατριώτισσες της.Το βιβλίο της, το "Λουλούδι της Ερήμου" κυκλοφόρησε το 1997, έγινε τεράστια επιτυχία και μεταφράστηκε σε πενήντα διαφορετικές γλώσσες.

Όσο για την ταινία η ίδια η Γουόρις έχει πεί:

"Παρόλο που ως παιδί έκανα πολλά όνειρα, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μια μέρα θα έβλεπα τη ζωή μου στη μεγάλη οθόνη"."Επιστρέφοντας στην έρημο όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις επανήλθαν με τέτοια ένταση και δύναμη που αυτή η εμπειρία με άφησε συγκλονισμένη. Ειδικά τα παιδιά που εμφανίζονται στην ταινία, η Σοράγια που με υποδύεται στην εφηβική ηλικία, το μικρό "αγγελούδι" η Σάφα που έπρεπε να μεταφέρει τόσο πόνο στην οθόνη, και o μικρός Ιντρίς που υποδύεται τον αδερφό μου με μια υπέροχη φυσικότητα".


ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΟΣΤΑ -THE LOVELY BONES

Ο βραβευμένος με Όσκαρ Πίτερ Τζάκσον (King Kong, τριλογία Lord of the Rings) σκηνοθετεί μια ανθρώπινη ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο best seller της Άλις Σέμπολντ που αναφέρεται στην ιστορία ενός 14χρονου κοριτσιού που δολοφονείται από έναν κατά συρροή δολοφόνο.Παίζουν οι Μαρκ Γουάλμπεργκ, Ρέιτσελ Βάις, Σούζαν Σάραντον, Στάνλεϊ Τούτσι, Σάοϊρς Ρόναν, Μάικλ Ιμπεριόλι

Σύμφωνα με το σενάριο ένα 14χρονο κορίτσι, η Σούζι Σάλμον (Σάοϊρς Ρόναν) καθώς γυρνά από το σχολείο πέφτει θύμα αποτρόπαιου βιασμού και στη συνέχεια δολοφονείται.Από τον παράδεισο πια, παρακολουθεί καθημερινά την οικογένειά της ( Μαρκ Γουάλμπεργκ, Ρέιτσελ Βάις, Σούζαν Σάραντον), που προσπαθεί μάταια να συμβιβαστεί με την απώλεια, αλλά και τους φίλους και τους γνωστούς της, διαπιστώνοντας τις επιπτώσεις που είχε η δολοφονία της σε καθέναν ξεχωριστά. Όταν καλείται να επιλέξει μεταξύ της επιθυμίας της να εκδικηθεί τον δολοφόνο της (Στάνλεϊ Τούτσι) και να δει την οικογένειά της να προχωρά, με κάπως επουλωμένες πληγές το δίλημμα είναι τεράστιο... Η Σούζι στην ταινία "ζεί" μετά το θάνατο της σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου τα πάντα είναι εφικτά, εκτός της επιστροφής της στην οικογένειά της. Από εκεί, η Σούζι, προσπαθώντας να καθοδηγήσει τον πατέρα της ώστε να ανακαλύψει το δολοφόνο της συνειδητοποιεί πως πρέπει να «προχωρήσει» ώστε να επιτρέψει και στην οικογένειά της να ξεπεράσει τον πόνο του χαμού της και να συνεχίσει να ζει.

Όπωε λέει ο σκηνοθέτης" η μεγαλύτερη πρόκληση όλων ήταν η κινηματογραφική απεικόνιση του μεταβατικού σταδίου μεταξύ Γης και Ουρανού. «Αυτό που προσπαθήσαμε ήταν να απεικονίσουμε τη μετά ζωή ως εφήμερη. Είναι ένας τόπος που αντανακλά το βλέμμα. Δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θρησκευτική εικονογραφία. Ήθελα να είναι μυστηριώδης. Το αποκαλούμε «Το Ενδιάμεσο» γιατί η Σούζι βρίσκεται στον «μπλε ορίζοντα», το χώρο ανάμεσα στη Γη και τον Ουρανό. Δεν πρόκειται για τον Παράδεισο, αλλά για ένα μέρος στο οποίο βρίσκει συναισθηματικό και πνευματικό καταφύγιο ώστε να μπορέσει να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο.» σχολιάζει ο σκηνοθέτης, ο οποίος επέλεξε να συνεργαστεί και πάλι με πολλούς από τους συνεργάτες που είχε εμπιστευτεί και στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Έτσι προέκυψε ένας σουρεαλιστικός κόσμος που μεταμορφώνεται με βάση τα συναισθήματα λύπης ή χαράς της πρωταγωνίστριας, η οποία και φέρει μαζί της από τη Γη τις εικόνες από το κιόσκι όπου επρόκειτο να συναντήσει τον παιδικό της έρωτα, από τα μικρά πλοιάρια μέσα στα μπουκάλια, τα οποία κατασκεύαζε μαζί με τον πατέρα της, από το χωράφι με τα καλαμπόκια όπου έλαβε χώρα η δολοφονία της… Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Μπράιαν Ένο από το συγκρότημα Roxy Music.


ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ -REMEMBER ME

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Άλεν Κούλτερ με τους Ρόμπερτ Πάτινσον, Εμιλί Ντε Ραβέν, Πιρς Μπρόσναν, Κρις Κούπερ, Λίνα Όλιν.Ο χρόνος που τοποθετείται η ταινία είναι το καλοκαίρι που προηγήθηκε της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και θεωρείται απο τους Αμερικανούς ως μια εποχή αθωότητας. Ο Ρόμπερτ Πάτινσον υποδύεται έναν επαναστατικό νεαρό Νεοϋορκέζο που παλεύει με τις αντιλήψεις του για τη ζωή και τον έρωτα και τις πολυπλοκότητες της ίδιας της ζωής. Αυτό γίνεται προφανές στην εχθρική σχέση με τον πατέρα του (Πιρς Μπρόσναν) και στην απρόσμενη υποστήριξη που βρίσκει στο ερωτικό ενδιαφέρον της Άλι (Έμιλι Ντε Ραβέν), ενός κοριτσιού που γνωρίζει ξαφνικά.
Λίγο μετά την αρχή της ταινίας, γίνεται προφανές ότι οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές έχουν βιώσει μια έντονη απώλεια, που τους έχει σημαδεύσει. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, βλέπουμε τις ζωές των δύο οικογενειών τους. Σε κάθε οικογένεια, είναι ξεκάθαρο ότι η απώλεια έχει επηρεάσει διαφορετικά τον καθένα τους, φέρνοντας κάποιους πιο κοντά και απομακρύνοντας κάποιους άλλους.

Μέσα από τη σχέση τους και τον έρωτα τους ο πρωταγωνιστής , αρχίζει να βρίσκει και πάλι την ευτυχία και ένα νόημα στη ζωή του. Ωστόσο, κρυμμένα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και διάφορες περιστάσεις απειλούν να τους χωρίσουν.

Ο Πάτινσον περιγράφει τον ήρωά του ως "έναν νεαρό που είναι λίγο χαμένος. Έχει πολύ πλούσιους γονείς, είναι πολύ στενόμυαλος αλλά και λίγο καταστροφικός. Έχει τη συμπεριφορά που έχουν πολλοί νέοι ηλικίας 21 ετών, που πιστεύουν ότι ξέρουν τα πάντα καλύτερα από τον καθένα, όμως δεν νιώθουν την ανάγκη να το αποδείξουν. Τελικά γνωρίζει ένα νεαρό κορίτσι που του δείχνει πώς να ωριμάσει".

"Δεν είναι μια τυπική ιστορία αγάπης", δηλώνει η Έμιλι Ντε Ραβέν. "Οι δύο ήρωες γνωρίζονται κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες και έχουν και οι δύο τραυματικές εμπειρίες. Η σχέση τους είναι πολύ ωραία δομημένη και τόσο ρεαλιστική και η ταινία περιστρέφεται γύρω από αυτό. Εξερευνά το τι οι άνθρωποι αισθάνονται ο ένας για τον άλλο".


Ο ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ -THE SPY NEXT DOOR

Ο ειδικός στις πολεμικές τέχνες Τζάκι Τσαν, επανέρχεται στην οθόνη σε μιά οικογενειακή κωμωδία με έμφαση στις σχέσεις του πρωταγωνιστή με τα παιδιά. Την ταινία σκηνοθετεί ο Μπράιαν Λέβαντ και παίζουν οι Τζάκι Τσαν, Μπίλι Ρέι Σάιρους, Τζορτζ Λοπέζ, Έιμπερ Βαλέτα, Μαντλίν Κάρολ, Γουίλ Σάντλεϊ, Αλίνα Φόλεϊ


Στην ταινία που έχει το χαρακτηριστικό της δράσης Ο Τζάκι Τσαν παίζει το ρόλο του Μπομπ Χο, ενός υπερκατάσκοπου της CIA ο οποίος αποφασίζει να εγκαταλείψει την καριέρα του και να ζήσει μια ήρεμη ζωή με την φίλη και γειτόνισσα του, Τζίλιαν (Άμπερ Βαλέτα). Ο Μπομπ όμως, πρέπει να φέρει σε πέρας μια ακόμα αποστολή πριν συμφωνήσει η Τζίλιαν να τον παντρευτεί: Να κερδίσει την εκτίμηση των τριών ξεροκέφαλων παιδιών της. Όταν η Τζίλιαν αναγκάζεται να φύγει αιφνίδια από την πόλη, ο Μπομπ προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά της προκειμένου να κερδίσει την αγάπη τους. Όταν ένα από τα παιδιά όμως, θα κατεβάσει κατά λάθος μια άκρως απόρρητη φόρμουλα από τον υπολογιστή του, ο μεγαλύτερος εχθρός του Μπομπ, ένας Ρώσος τρομοκράτης, θα εξαπολύσει επίθεση, αναγκάζοντας τον Μπομπ σε ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα σε δύο ρόλους: Αυτόν του κατασκόπου και αυτόν του πιθανού πατριού στην πιο επικίνδυνη, απαιτητική και καίρια αποστολή της καριέρας του!


ARTHERAPY

Μία ταινία του Νίκου Περάκη , όπου όπως λέει ο ίδιος τα πρόσωπα της ταινίας είναι πραγματικά, όπως και οι περισσότερες σκηνές που διαδραματίζονται στον χώρο και χρόνο των πραγματικών γεγονότων. Έτσι ο σκηνοθέτης συναντάει τους 3 νεαρούς καλλιτέχνες που πρωταγωνιστούν στην τελευταία του ταινία, ένα ψευδοκιμαντέρ (pseudocumentary), σχεδόν τυχαία… Και εξηγεί περιγράφοντας και την υπόθεση :

Μόνο ο ένας είναι ηθοποιός, ο Αντρέας Κωνσταντίνου - παλιός μας γνώριμος από την προηγούμενη ταινία του, “ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ” - τελειόφοιτος πια της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ο Περάκης τον ξαναβρίσκει στις πρόβες των πτυχιακών εξετάσεων με τους συμφοιτητές του και τον θεατρικό του δάσκαλο και σκηνοθέτη, Δημήτρη Λιγνάδη.

H Ιλια Πατάπη – νεαρή τραγουδίστρια που παλεύει για μια θέση στην αθηναϊκή μουσική σκηνή με το γκρουπάκι της, Stiletto Scag, ενώ φλερτάρει και με την δισκογραφία. Ο Περάκης την πρωτοβλέπει σ΄ένα soundcheck στο Γκάζι.

Τον γνωστό street artist, Αλέξανδρο Βασμουλάκη -“τοιχογράφο” κατά τον ίδιο – συναντά πάνω σε μια σκαλωσιά να ολοκληρώνει ένα έργο σε μια εξαώροφη μεσοτοιχία, στον σταθμό της πυροσβεστικής του Ψυρρή.

Μέσα σε τρία 24ωρα, η κάμερα παρακολουθεί τη ζωή αυτών των τριών νέων και καταγράφει το πως διαταράσσουν την “κοινωνική ανακωχή”, όταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται από το πολλαπλών μορφών “κατεστημένο”, είτε αυτό λέγεται δημόσια τάξη, είτε επικοινωνία ή απλά mainstream.

Την ίδια εποχή στην Αθήνα - που με ενδιάφερε να καταγράψω - συνέβαιναν συγχρόνως το “Synch Festival”, το “48 Hour Film Project ”, το Remap ΚΜ2, η Biennale, το Φεστιβάλ Αθηνών, το Fringe Festival, κάτι ξεχνάω...Και καταλήγει:
Στο ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, που έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος του Θεού, συμβαίνουν πράγματα και θάματα, στα οποία πρωταγωνιστούν νέοι άνθρωποι που εργάζονται και αγωνιούν για την τέχνη.”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου θα διαγράφονται.