Ολυμπιακή Κοχλιοδρομία στην Κρήτη

Μετατρέπουν το δικό τους… ολυμπιακό στάδιο σε υγροτσουλήθρα κι ύστερα από σκληρή προπόνηση και ειδική διατροφή, όπως άλλωστε αρμόζει στους μεγάλους αθλητές, ρίχνονται στη μάχη για την πρωτιά, αφού δεύτερη και τρίτη θέση δεν υπάρχει και το κύπελλο είναι ένα και μοναδικό.
Ο λόγος για κάποια "τυχερά" σαλιγκάρια της Κρήτης, που έχουν την ευκαιρία, μέσα από έναν διαφορετικό αγώνα, να νιώσουν … πρωταθλητές.

Τι κι αν η παράδοση θέλει τους Ολυμπιακούς Αγώνες να διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια. Η Ολυμπιακή Κοχλιοδρομία στο Μακρύ Γιαλό Σητείας στην Κρήτη, που έκανε το ντεμπούτο της το 2004, πραγματοποιείται έκτοτε- ανελλιπώς- σε εβδομαδιαία βάση, κάθε Δευτέρα, από τον Μάρτιο έως και τον Οκτώβριο. Εμπνευστής, διοργανωτής, αλλά και επίσημος χορηγός των αγώνων είναι ο Δημήτρης Κακούρης, ιδιοκτήτης του καφέ… σταδίου, που φιλοξενεί τον πρωτότυπο αυτό αγώνα.

"Όλα ξεκίνησαν από μια πλάκα που κάναμε με τους πελάτες του μαγαζιού επί σειρά χρόνων", δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δημήτρης Κακούρης, εξηγώντας: "πάντα αστειευόμασταν με τα πολλά σαλιγκάρια που υπάρχουν στους κήπους μας και δεν ξέραμε πώς να τα αξιοποιήσουμε, ενώ όποιον τρόπο απαλλαγής μας από αυτά και να εφαρμόζαμε, δυστυχώς δεν έπιανε τόπο".

Κι ενώ η πλάκα συνεχιζόταν, ο κ. Κακούρης επεξεργαζόταν στο μυαλό του την ιδέα της διοργάνωσης των αγώνων. Βέβαια, υπήρχαν πολλές δυσκολίες: έπρεπε να φτιάξει το στάδιο, να κρατήσει "ξύπνια" τα σαλιγκάρια, τα οποία, με τη ζέστη, πέφτουν σε νάρκη, αλλά και να βρει το σωστό άνθρωπο, που θα αναλάμβανε την οργάνωση και διεξαγωγή των αγώνων.

Έπειτα από ενδελεχή έρευνα στο Διαδίκτυο, ο κ. Κακούρης βρήκε πολλές πληροφορίες, τόσο για τη διεξαγωγή παρόμοιων αγώνων όσο και για την ιστορία τους. Και το "γλυκό έδεσε", όταν βρήκε, στο πρόσωπο του Ιρλανδού Τζον Γκριρ, μονίμου κατοίκου Κρήτης από το 2003, τον οργανωτή των αγώνων και αρμόδιο για τη διεξαγωγή τους.

Το ολυμπιακό στάδιο για τους….σαλιγκαροδρομείς

Η πρώτη σαλιγκαροδρομία πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 2004, σ' ένα ειδικά διαμορφωμένο… στάδιο, κατασκευασμένο από ξύλο και κόντρα πλακέ, και διακοσμημένο με τις σημαίες όλων των κρατών, τις μασκότ, την ολυμπιακή φλόγα κ.α.

Τα πρώτα χρόνια πραγματοποίησης των αγώνων διεξάγονταν δύο αθλήματα: ο αγώνας ταχύτητας, απόστασης 30 εκ. και ο μαραθώνιος 60 εκ. Σε κάθε αγώνισμα συμμετάσχουν έξι σαλιγκάρια, όσα και οι λωρίδες του σταδίου. Η διάρκεια του αγώνα κυμαίνεται από 2 ως 12 λεπτά, ενώ η συμμετοχή είναι δωρεάν! Το μόνο που απαιτείται να έχουν οι υποψήφιοι παίκτες "είναι πολλή όρεξη, αγάπη για τους αθλητές τους και φυσικά διάθεση να ζητωκραυγάσουν για το νικητή", σημείωσε ο κ. Κακούρης.

Το 2007, οπότε και ανακαινίστηκε το στάδιο, προστέθηκε κι ένα ακόμα άθλημα, αυτό της ανάβασης. Γίνεται σε επίπεδο γυαλί, 30 εκ., με κλίση γύρω στις 80 μοίρες και σύμφωνα με τον κ. Γκριρ, πρόκειται για τον πλέον δημοφιλή αγώνα, αφού τα σαλιγκάρια λατρεύουν να αναρριχούνται. "Γίνεται μια πραγματική μάχη", μας είπε χαρακτηριστικά.

Λίγο πριν από την έναρξη των αγώνων, ο κ. Γκριρ έχοντας στα χέρια του ένα πλαστικό κύπελλο, με όλους τους αθλητές- συνήθως περί τους 25- δίνει τη δυνατότητα στους υποψηφίους να επιλέξουν τον παίκτη τους.

Μάλιστα, οι δυνάμει ολυμπιονίκες, φυλάσσονται από τον κ. Κακούρη σε μυστικό μέρος και ακολουθούν ειδική προπόνηση και διατροφή, έτσι ώστε να μπορούν να έχουν τις καλύτερες επιδόσεις, ακόμα και με καύσωνα!

Κι αφού ακουστεί το σύνθημα της έναρξης, η κοχλιοδρομία ξεκινά. Στους νικητές απονέμεται χρυσό μετάλλιο και το κύπελλο των αγώνων, ενώ γίνεται και αναμνηστική φωτογράφηση. Παράλληλα, μετάλλιο λαμβάνει ο εκπαιδευτής και προπονητής του σαλιγκαριού, που στέφεται… ολυμπιονίκης.

Όπως σημείωσε ο κ. Κακούρης, το πρωτότυπο αυτό άθλημα "αγκαλιάστηκε" από την πρώτη κιόλας μέρα από όλους τους επισκέπτες κι αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμο. Έχει, μάλιστα, πολλούς φανατικούς φίλους, που επιστρέφουν κάθε χρόνο για να λάβουν πάλι μέρος, δείχνοντας, με υπερηφάνεια, τις αναμνηστικές τους φωτογραφίες. "Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη μερικοί ντόπιοι που αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους αγώνες, παρόλο που αποτελούν την ανεπίσημη ατραξιόν του Μακρύ Γιαλού", μας είπε ο κ. Κακούρης, διαβεβαιώνοντάς μας πως, κατά τη διάρκεια των αγώνων, ποτέ δεν βασανίστηκε ή πληγώθηκε κανένα σαλιγκάρι.

Η ιστορία των κοχλιοδρομιών

Λέγεται πως στην αρχαιότητα, κατά τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, οι φτωχοί Έλληνες που δεν μπορούσαν να πάνε στην Ολυμπία, επηρεασμένοι από το πνεύμα των αγώνων, διοργάνωναν αυτοσχέδιους τοπικούς αγώνες και αγώνες με ζώα, όπως σαλιγκάρια.

Από τον 13ο αιώνα αναφέρεται ότι η Εκκλησία του Αγ. Αντρέα στο Congham in Norfolk Αγγλίας διοργάνωνε κοχλιοδρομίες για την ενίσχυση του ταμείου της. Εκεί, σήμερα, διεξάγεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κοχλιοδρομιών, κάθε Αύγουστο με πάνω από 200 συμμετοχές.

Λίγα χρόνια πριν μπει η τηλεόραση στα σπίτια μας, τα παιδιά στις επαρχίες της Κρήτης συνήθιζαν να παίζουν με τα σαλιγκάρια, τους λεγόμενους χοχλιούς (ή κοχλιούς). Τους έβαζαν σε αγώνες, στα πέτρινα όρθια πελέκια των θυρών, κολλούσαν κορδέλες εμποτισμένες σε αλατόνερο, κι έτσι πετύχαιναν, οι χοχλιοί να πηγαίνουν ευθεία. Όποιου ο χοχλιός έφτανε πρώτος στην κορυφή της πόρτας, ήταν και ο νικητής.

Ανάλογα πρωταθλήματα και αγώνες διοργανώνονται, σήμερα, σε πολλές χώρες, για μικρούς και μεγάλους, κυρίως δε μεταξύ σχολείων.

Το άθλημα είναι πολύ διαδεδομένο, κυρίως στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αμερική.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (της Έλενας Αλεξιάδου)