«Όχι» του Αρείου Πάγου σε αίτημα αναγνώρισης παιδιού από άγαμο άνδρα

Δεν μπορεί να αναγνωρίσει το παιδί του ο άγαμος πατέρας που ήρθε μεν σε σαρκική επαφή με τη μητέρα του παιδιού, αλλά το παιδί γεννήθηκε, ενώ η μητέρα του είχε παντρευτεί άλλον άνδρα. Αυτό έκρινε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ΄αριθμόν 18/2009 απόφασή της, επισημαίνοντας ότι η περίπτωση αναγνώρισης τέκνου από τρίτον δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία και σωστά δεν προβλέπεται κατά τη δικαστική απόφαση.

Ειδικότερα, πολίτης επεδίωξε δικαστικά να ανατρέψει το τεκμήριο καταγωγής παιδιού το οποίο γεννήθηκε την 17/9/1999, ενώ η μητέρα του είχε παντρευτεί άλλον στις 2/5/1999. Στην αγωγή του υποστήριζε ότι αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού, αφού κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψής του από τον Νοέμβριο του 1998 έως τον Μάρτιο του 1999, διατηρούσε μόνιμο, διαρκή και σταθερό ερωτικό δεσμό με τη μητέρα του παιδιού. Μάλιστα, αναφέρει στην αγωγή του ότι το επίμαχο διάστημα είχε συχνότατες ερωτικές συνευρέσεις με τη μητέρα του παιδιού, εν αντιθέσει με τον μετέπειτα σύζυγο της, ο οποίος κατά το ίδιο χρονικό διάστημα δεν είχε τέτοιες συνευρέσεις.


Ο Άρειος Πάγος όπως και το Εφετείο δεν δέχθηκαν την αγωγή του αναγνώρισης του παιδιού. Συγκεκριμένα, ο Αρειος Πάγος αναφέρει στην απόφασή του ότι σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, την ιδιότητα του τέκνου ως γεννημένου σε γάμο μπορούν να προσβάλλουν: 1) ο σύζυγος της μητέρας, 2) ο πατέρας ή η μητέρα του συζύγου αν αυτός πέθανε χωρίς να έχει χάσει το δικαίωμα προσβολής, 3) το τέκνο, 4) η μητέρα του τέκνου, 5) ο άνδρας με τον οποίο η μητέρα ευρισκόμενη σε διάσταση με τον σύζυγο της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης.

Το δικαίωμα του τρίτου αυτού προσώπου, αναφέρει η απόφαση του Αρείου Πάγου, "να προσβάλλει την ιδιότητα του τέκνου ως γεννημένου σε γάμο προβλέπεται στο νόμο υπό δύο προϋποθέσεις: α) η μητέρα να βρισκόταν σε διάσταση με το σύζυγό της και β) ο τρίτος να είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια με τη μητέρα". Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις, συνεχίζει η απόφαση του Αρείου Πάγου, "πρέπει να συντρέχουν κατά τον κρίσιμο χρόνο της συλλήψεως του τέκνου".

Η δικαστική απόφαση προσθέτει ότι ο "περιορισμός του δικαιώματος του τρίτου δικαιολογείται από την ανάγκη διατηρήσεως της ενότητας της οικογένειας, όταν κανένα από τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέλη της (σύζυγος, μητέρα, τέκνο) δεν έχει διάθεση ανατροπής της υφιστάμενης καταστάσεως".

Το άρθρο 1469 του Αστικού Κώδικα, αναφέρει η δικαστική απόφαση, "απαιτώντας ως όρο της εφαρμογής του την ύπαρξη διαστάσεως της μητέρας με το σύζυγό της, κατά τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου για τη σύλληψη, άρα υποθέτουσα ύπαρξη γάμου κατά το χρόνο αυτό, δεν καλύπτει την περίπτωση κατά την οποία τρίτος προσβάλλει την ιδιότητα τέκνου ως γεννημένου σε γάμο, ο οποίος τελέσθηκε μετά το κρίσιμο για τη σύλληψή του χρονικό διάστημα".

Η απόφαση καταλήγει ότι "ηθελημένα ο νομοθέτης" δεν χορήγησε "το δικαίωμα και τη συναφή ενεργητική νομιμοποίηση στον άνδρα που είχε σαρκική συνάφεια με την άγαμη κατά το κρίσιμο χρόνο της σύλληψης μητέρα, η οποία κατά τον χρόνο του τοκετού ήταν έγγαμη".