Γιαπωνέζα ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει μοναχή

Πόσο απέχει το Τόκιο από τη Λάρισα; Χιλιομετρικά, η απόσταση είναι, αναμφίβολα, πολύ μεγάλη. Για μια νεαρή γυναίκα, όμως, που είχε τη λαχτάρα ν' ακολουθήσει τον δρόμο της καρδιάς της, ικανοποιώντας μια μεγάλη της επιθυμία, η απόσταση ήταν όσο μια βόλτα σ' έναν ολάνθιστο ανοιξιάτικο κήπο.
Όπως η βόλτα που έκανε, πριν από 13 χρόνια, η 29χρονη τότε Γιούκο, στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο κέντρο του Τόκιο,
τον μοναδικό ορθόδοξο ναό, που υπάρχει στην πολύβουη πρωτεύουσα της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου.

Η βόλτα αυτή ήταν καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή της, αφού την άλλαξε ριζικά. Την έκανε να επιλέξει τη ζωντανή μαρτυρία της Ορθοδοξίας, να αλλάξει χριστιανικό δόγμα, να εγκαταλείψει την πατρίδα και την οικογένειά της και να έρθει στην Ελλάδα αποφασισμένη να μονάσει, αφιερώνοντας την υπόλοιπη ζωή της στην υπηρεσία του Θεού.
Η επίσκεψη στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου, στο Τόκιο, όπου παρακολούθησε τη Θεία Λειτουργία και η γνωριμία της με τον καθηγητή Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στέργιο Παπαδόπουλο, ήταν δύο καθοριστικής σημασίας γεγονότα, που μετέβαλαν τη ζωή της. Τη συναντήσαμε, καθώς έπλεκε καλάθια σε μια υπαίθρια γιορτή αφιερωμένη στη φύση, στην καρδιά της Παρανέστιας γης, λίγα χιλιόμετρα από το χωριό Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου Δράμας.
Ακούγοντας την ιστορία της, νιώθεις πως η 42χρονη, σήμερα, αδελφή Σοφία προορίζονταν γι' αυτό ακριβώς τον σκοπό: να μονάσει, αφιερώνοντας τη ζωή της στην αναζήτηση της αλήθειας του Θεού.

Απαρνήθηκε τον Προτεσταντισμό
Γοητευμένη από την ορθόδοξη χριστιανική λατρεία, τις ακολουθίες της ορθόδοξης εκκλησίας και με την καθοδήγηση του καθηγητή Στέργιου Παπαδόπουλου, η νεαρή τότε Γιαπωνέζα αποφασίζει να απαρνηθεί τον Προτεσταντισμό, να εγκαταλείψει την απασχόλησή της, που ήταν κατηχήτρια της προτεσταντικής εκκλησίας και να βαφτιστεί χριστιανή ορθόδοξη. Πήρε το όνομα Σοφία και μαζί τη μεγάλη απόφαση να έρθει στην Ελλάδα, γιατί όπως υποστηρίζει "μόνο εδώ θα έβρισκε ολοκλήρωση η μεγάλη της επιθυμία να αφιερωθεί στο Θεό".
Η αδελφή Σοφία μας εξομολογείται ότι, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα γιατί εδώ δεν θα ένιωθε μειονότητα, αφού "η Ορθοδοξία και η ορθόδοξη πιστή είναι κυρίαρχη και ζωντανή στην καθημερινή ζωή". Επιπλέον, είχε κουραστεί από την πολύβουη ζωή του Τόκιο. Από τον καθηγητή άκουσε για την ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου που βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Ανατολή, σε υψόμετρο 1100 μ. στον ορεινό όγκο του Κισσάβου.
Το μοναστήρι χτίστηκε το 1550 μ.Χ., από τον Άγιο Δαμιανό τον εν Κισσάβω, ο οποίος οργάνωσε κοινοβιακή μοναστική αδελφότητα και παράλληλα ασκήτευε σε παρακείμενη χαράδρα. Το Μοναστήρι ήκμαζε μέχρι πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κατόπιν ερημώθηκε. Το 1980, κοντά στο μεταβυζαντινό αρχικό οικοδομικό συγκρότημα, αγιορείτες πατέρες άρχιζαν να κτίζουν καινούργια πτέρυγα, την οποία εγκατέλειψαν μετά το 1983. Από τον Ιούλιο του 2000, το μοναστήρι ανέλαβε να αποκαταστήσει μια ομάδα ορθοδόξων μοναχών από διάφορες χώρες. Οι ίδιες μοναχές λειτουργούν και το Ησυχαστήριο του Απόστολου Παύλου, στο Λαύριο. Αξίζει να τονιστεί πως ο τρόπος που η μοναστική αυτή κοινότητα αντιλαμβάνεται τον πολυεθνικό χαρακτήρα του μοναστηριού, είναι μια διεθνής ιεραποστολή, που επιβεβαιώνει έμπρακτα ότι, στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει διάκριση έθνους, φυλής και γλώσσας

Διακονεί και μονάζει 13 χρόνια
Τα βήματά της οδήγησαν την αδελφή Σοφία στην ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου. Εκεί, μονάζει και διακονεί τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Χρόνια κοντά στο Θεό, αλλά πολύ μακριά από την οικογένειά της, τους γονείς της και την αδελφή της. Ακόμα θυμάται πόσο πολύ αντέδρασαν στην απόφασή της ν' αλλάξει χριστιανό δόγμα και να εγκαταλείψει την Ιαπωνία. Ωστόσο, όπως λέει, προσεύχεται ο Θεός να τούς έχει γερούς και επικοινωνεί μαζί τους τακτικά, γράφοντάς τους.
Έμαθε τα ελληνικά, τα οποία θεωρεί πολύ δύσκολη γλώσσα κι επέλεξε να πλέκει καλάθια, έπειτα από παρότρυνση της ηγουμένης πως έπρεπε να επιλέξει κάποιο διακόνημα. "Το καλάθι", λέει η αδελφή Σοφία, "είναι άρρηκτα δεμένο με τη χριστιανική ιστορία, αφού και οι πατέρες στην έρημο έπλεκαν καλάθια για κάθε χρήση αλλά και για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην".
Στα ιδιαίτερα επιδέξια χέρια της, οι εύκαμπτες βέργες του λατόν (κινέζικο φυτό από το οποίο κατασκευάζεται το καλάθι), μορφοποιούνται σ' ένα χειροποίητο καλάθι χωρίς να χρησιμοποιηθεί κανένα άλλο τεχνικό μέσο (κόλλα, συρραπτικό κλπ). Με μεγάλη υπομονή εξηγούσε και μάθαινε σε όλους τους ενδιαφερομένους που την πλησίασαν, στο πλαίσιο της 10η Πανελλαδικής Γιορτής Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών, την τέχνη της καλαθοπλεκτικής.
Καθώς έχει ήδη μεσημεριάσει και αρκετές γυναίκες έχουν συγκεντρωθεί γύρω από την αδελφή Σοφία προκειμένου να την ακούσουν να μιλάει για την καλαθοπλεκτική και την ομορφιά της χειροτεχνίας, αφήνουμε την αδελφή Σοφία. Συγκρατούμε, όμως, τα λόγια της. Λόγια διδακτικά, που φανερώνουν ότι κάθε επιθυμία μας ακολουθεί τον δρόμο της και γίνεται πραγματικότητα, αν πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις. Στις δυνατότητες που έχουμε όλοι ως άνθρωποι, να ακολουθήσουμε τον δρόμο της καρδιάς μας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (του Β. Λωλίδη)