Τρισδιάστατες ταινίες, τρισδιάστατος πονοκέφαλος

Οι τρισδιάστατες ταινίες είναι μόδα πια (χάρη στο θεαματικό και άκρως πετυχημένο εμπορικά "Άβαταρ" του Τζέημς Κάμερον) και οι εταιρίες ετοιμάζουν το ένα μετά το άλλο νέα μοντέλα τρισδιάστατων τηλεοράσεων. Όμως, καλά θα κάνουν οι θεατές να είναι επιφυλακτικοί, επειδή η μακρόχρονη τρισδιάστατη παρακολούθηση επισείει τον κίνδυνο να εμφανιστούν πονοκέφαλοι, όπως προειδοποιούν αμερικανοί ειδικοί.

Η τάση ήταν εμφανής στην τελευταία διεθνή έκθεση καταναλωτικών ηλεκτρονικών προϊόντων, που ολοκληρώθηκε αυτή την Κυριακή στο Λας Βέγκας των ΗΠΑ: η 3-D ψηφιακή εμπειρία ήρθε για να μείνει. Η νέα τρισδιάστατη τεχνολογία έχει βελτιωθεί και η παρακολούθηση για πολλούς θεατές είναι πιο άνετη σε σχέση με το παρελθόν, όμως για ορισμένους θεατές που έχουν προβλήματα με τα μάτια τους, μια παρατεταμένη έκθεση σε τρισδιάστατο περιβάλλον μπορεί να φέρει πονοκεφάλους.

Μια 3-D ταινία, είτε στον κινηματογράφο είτε στην τηλεόραση, αποτελεί μια τελείως νέα αισθητηριακή εμπειρία, κάτι που "μεταφράζεται" σε μεγαλύτερη εγκεφαλική και νοητική προσπάθεια, με πιθανή συνέπεια την εμφάνιση πονοκεφάλου, όπως δήλωσε ο καθηγητής οφθαλμολογίας Μάικλ Ρόζενμπεργκ της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Northwestern στο Σικάγο, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.
Στην κανονική όραση, κάθε μάτι βλέπει γύρω του υπό ελαφρώς διαφορετική γωνία, πράγμα που επιτρέπει στον εγκέφαλο, όταν κάνει τη σχετική επεξεργασία των οπτικών ερεθισμάτων, να δίνει βάθος στα πράγματα. Όμως, σύμφωνα με την καθηγήτρια οφθαλμολογίας και νευρολογίας Ντέμπορα Φρίντμαν του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Ρότσεστερ της Ν.Ύόρκης, οι οφθαλμαπάτες που δημιουργούν οι τρισδιάστατες ταινίες, διαταράσσουν τον τρόπο που τα μάτια και ο εγκέφαλος έχουν συνηθίσει να συνεργάζονται, με αποτέλεσμα σε μερικούς ανθρώπους, ειδικά αν έχουν προϋπάρχοντα οφθαλμολογικά προβλήματα, να προκαλείται πονοκέφαλος.
Ο οφθαλμίατρος δρ Τζον Χέιγκαν, μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας, δήλωσε ότι ορισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν φυσιολογική αντίληψη του βάθους στην όρασή τους, δεν μπορούν να δουν καθόλου τρισδιάστατες ταινίες. Επίσης άνθρωποι με προβλήματα στους μυς των ματιών, με συνέπεια τα δύο μάτια τους να μην εστιάζουν στο ίδιο αντικείμενο, έχουν κι αυτοί πρόβλημα να επεξεργαστούν 3-D εικόνες. 
Προς το παρόν, δεν υπάρχουν μελέτες που να δείχνουν πόσο συχνοί είναι οι πονοκέφαλοι λόγω τρισδιάστατης παρακολούθησης, αλλά προφανώς είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν. Σύμφωνα με τον Ρικ Χάινεμαν, εκπρόσωπο της εταιρίας RealD παροχής τεχνολογικού εξοπλισμού 3-D σε αίθουσες κινηματογράφων, στην πραγματικότητα οι πονοκέφαλοι και η ναυτία που ένιωθαν αρκετοί θεατές ήταν η κύρια αιτία που παλαιότερα δεν είχαν εξαπλωθεί οι τρισδιάστατες ταινίες. Όμως πρόσθεσε ότι η νέα τεχνολογία έχει πια ξεπεράσει πολλά από αυτά τα προβλήματα.
Στο παρελθόν, η τεχνολογία 3-D συνήθως χρησιμοποιούσε δύο προβολείς ταινιών, έναν για το αριστερό και ένα για το δεξί μάτι, ενώ τα τρισδιάστατα γυαλιά (όταν δεν ήσαν γεμάτα δαχτυλιές!) επέτρεπαν στον θεατή να βλέπει μια διαφορετική εικόνα σε κάθε μάτι του, αλλά αυτό συχνά προκαλούσε δυσφορία στον θεατή. Σήμερα, ένας μοναδικός ψηφιακός προβολέας εναλλάσσει μια εικόνα από το αριστερό στο δεξί μάτι 144 φορές το δευτερόλεπτο, κάτι που έχει καλύτερο αποτέλεσμα για τον θεατή.
Απομένει πάντως να αποδειχτεί αν η τρισδιάστατη μόδα θα "πιάσει" αυτή τη φορά ή αν ξανά οι θεατές, μετά την αρχική έξαψη, θα τη βαρεθούν ή θα την αποφύγουν, επειδή πάλι δεν θα νιώθουν πραγματικά άνετα. 
Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ)